Σας ευχαριστώ_Paulo Coelho (Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....
Ευχαριστώ όλους εκείνους που γελούν με τα όνειρά μου
εμπνέουν τη φαντασία μου.

Ευχαριστώ όλους όσους με γεμίζουν ψέματα
μου δίνουν τη δύναμη της αλήθειας.

Ευχαριστώ όλους εκείνους που δεν έχουν πιστέψει σε μένα
μου έμαθαν πως μετακινούνται τα βουνά.

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου. Χαλίλ Γκιμπράν

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου.

"Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει
μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη.

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους.

Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο και εκείνη διάλεξε το εύκολο.

Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό.

Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη.

Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες.

Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή."

Χαλίλ Γκιμπράν

Και γονάτισα μπρος στην Α γ ά π η. Μενέλαος Λουντέμης

Μ΄ έβαλαν να ορκιστώ
με το χέρι στην καρδιά.
«Ορκίσου!» μου είπαν.
«Ορκίσου στην Αγάπη!»
Και ορκίστηκα στην αγάπη.

Η Διχόνοια...θεωρείται ως ελληνική "αρετή" και ενδεικτική είναι μια τούρκικη ιστορία που την αναφέρει ο Νίκος Καζαντζάκης

Η Διχόνοια...θεωρείται ως ελληνική "αρετή" και ενδεικτική είναι μια τούρκικη ιστορία που την αναφέρει ο Νίκος Καζαντζάκης:

"Όταν ο Αλλάχ έφτιαξε τον κόσμο έφτιαξε από κάθε εθνικότητα έναν άνθρωπο και τους έβαλε σε ένα ταψί. Τον Τούρκο τον ...έφτιαξε από τα καλύτερα υλικά βούτυρο, μέλι και γάλα ενώ τον Έλληνα τον έφτιαξε από τα χειρότερα σκατά, ακαθαρσίες κλπ, βρωμιές. Αφού αναπαυόταν μετά το φτιάξιμο του κόσμου και των ανθρώπων, πήρε δυσάρεστο μήνυμα από τους αγγέλους του. Αλλάχ Συμφορά

Νίκος Καζαντζάκης~

Είδε το παιδάκι, μαραμένο από την πείνα,στη μέση του δρόμου, σκάλιζε τη γη με τα νύχια κι έτρωγε χώμα . Άτιμος είναι ο κόσμος ετούτος, συλλογίστηκε, άτιμος, άδικος. Θεέ μου, πώς τον κρατάς στην αγκαλιά σου, και δεν τον τινάζεις κάτω να γίνει χίλια κομμάτια, να τον πλάσεις καλύτερο...
~Νίκος Καζαντζάκης~

Αναφορά στον Γκρέκο- Ν.Καζαντζάκης

Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα το Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο...
-Αναφορά στον Γκρέκο-
Ν.Καζαντζάκης

Νίκος Καζαντζάκης «Ο φτωχούλης του Θεού»

Όσο από πιο χαμηλά παίρνεις φόρα, μου 'λεγες συχνά, τόσο πιο αψηλά μπορείς να φτάσεις - η μεγαλύτερη αξία του αγωνιζόμενου χριστιανού δεν είναι η αρετή του - είναι ο αγώνας του να μετουσιώσει την αδιαντροπιά, την ατιμία, την απιστία, την κάκητα μέσα του και να τα κάμει αρετή. Μια μέρα, ο πιο ένδοξος αρχάγγελος που θα στέκεται πλάι στο Θεό,

Αλμπέρ Καμυ μύθος του Σίσυφου

Σκέφτομαι δε σημαίνει ενοποιώ, δε σημαίνει ότι συμφιλιώνομαι με τα φαινόμενα κάτω από το πρόσωπο μιας μεγάλης αρχής. Σκέφτομαι σημαίνει ξαναμαθαίνω να βλεπω, να παρατηρώ, σκέφτομαι σημαίνει ότι κατευθύνω τη συνείδηση μου από κάθε ιδέα και εικόνα σκέφτομαι σημαίνει δημιουργώ.

Αλμπέρ Καμυ
μύθος του Σίσυφου

Στον κόσμο τούτον συλλογίζουνταν, θα 'σαι αρνί ή λύκος Νίκος Καζαντζάκης

Στον κόσμο τούτον συλλογίζουνταν, θα 'σαι αρνί ή λύκος - αν είσαι αρνί σε τρων - αν είσαι λύκος τρως.
Θεέ μου, δεν υπάρχει ένα τρίτο ζώο, καλύτερο, δυνατότερο;
"Και μια φωνή μέσα του του αποκρίνουνταν:
"Υπάρχει, υπάρχει, παπα-Γιάνναρε, κάνε υπομονή. Τώρα και χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε να φτάσει, να γίνει άνθρωπος - δεν έφτασε ακόμα. Βιάζεσαι; Ο Θεός δε βιάζεται παπα-Γιάνναρε".

Νίκος Καζαντζάκης, «Οι Αδερφοφάδες».


 

Όσοι πονούν κι αγαπούν......Ν. Καζαντζάκης

Όσοι πονούν κι αγαπούν συνεργάζονται με μυστική επικοινωνία
με το τοπίο που βλέπουν, με τους ανθρώπους που σμίγουν
και με τα γεγονότα που διαλέγουν.
Γι’ αυτό κάθε άρτιος ταξιδευτής
δημιουργεί πάντα τη χώρα όπου ταξιδεύει...

Ν. Καζαντζάκης

 

Ν. Καζαντζάκης ' Ο Φτωχούλης του Θεού

Ειρήνη αδερφοί μου, φώναξε, ειρήνη !
Πως μπορούμε να ειρηνέψουμε τον κόσμο, άμα δεν έχουμε , εμείς, ειρήνη, στην καρδιά μας ;
Ο πόλεμος γεννάει πόλεμο¨ κι αυτός άλλον πόλεμο¨ κι έτσι σταματημό δεν έχει να χύνεται το αίμα του
ανθρώπου.
Ειρήνη ! Ειρήνη ! Αδερφέ Ηλία, μην ξεχνάς¨
... Ο Χριστός ήταν αρνί και σήκωνε τις αμαρτίες του κόσμου.
... . υψώστε τις καρδιές σας απάνω στην οργή, τη φιλοδοξία, τη ζήλεια.
Μη λέτε : Εγώ ! Εγώ ! υποτάχτε το άγριο αυτό, αχόρταγο θεριό στην αγάπη του Θεού¨
Το εγώ δεν μπαίνει στην παράδεισο, στέκεται απόξω από την πόρτα και μουγκρίζει......

 Ν. Καζαντζάκης  ''Ο Φτωχούλης του Θεού"

Νίκος Καζαντζάκης Αναφορά στον Γκρέκο

Νίκος Καζαντζάκης Ο Φτωχούλης του Θεού

Νίκος Καζαντζάκης

Αν μπορείς, Ψυχή, ανασηκώσου απάνω από τα πολύβουα κύματα και πιάσε μ’ ένα κλωθογύρισμα του ματιού σου όλη τη θάλασσα. Κράτα καλά τα φρένα σου να μη σαλέψουν. Κι ολομεμιάς βυθίσου πάλι στο πέλαγο και ξακλούθα τον αγώνα. Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιός είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!

Νίκος Καζαντζάκης, ΑΣΚΗΤΙΚΗ

— Σκάψε! Τι βλέπεις;
— Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
— Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
— Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
— Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
— Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θα ’ναι ο θάνατος.
— Σκάψε ακόμα!
— Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλον όχτο!
— Μην κλαις! Μην κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!

Νίκος Καζαντζάκης, ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Νίκος Καζαντζάκης

Θα βρούμε, εκεί που πάμε, το Θεό. Και θα τον βρούμε, όχι όπως τον παριστάνουν όσοι δεν τον είδαν ποτέ τους, ένα ροδομάγουλο γέρο, που κάθεται μακάρια σε πουπουλένια σύννεφα και προστάζει. Μα σα μικρή φωνή που τινάζεται από τα σωθικά μας και σηκώνει πόλεμο,

Ο Χριστος ξανασταυρωνεται

Νίκος Καζαντζάκης

Είδε το παιδάκι, μαραμένο από την πείνα,στη μέση του δρόμου, σκάλιζε τη γη με τα νύχια κι έτρωγε χώμα . Άτιμος είναι ο κόσμος ετούτος, συλλογίστiκε, άτιμος, άδικος. Θεέ μου, πώς τον κρατάς στην αγκαλιά σου, και δεν τον τινάζεις κάτω να γίνει χίλια κομμάτια, να τον πλάσεις καλύτερο...

Νίκος Καζαντζάκης

Ν.Καζαντζάκης.

«Ευχαριστώ Σε,Θεέ µου» µουρµούριζε «Ευχαριστώ Σε, γιατί μ'έβαλες σ'ένα τέτοιο επικίντυνο πόστο να πολεµώ ·όλους τους αγαπώ, κανένας δε µε αγαπάει, µα αντέχω. Μα µην παρατεντώνεις το σκοινί, Χριστέ µου, άνθρωπος είµαι, δεν είµαι βουβάλι µήτε άγγελος, είµαι άνθρωπος, ως πότε θ'αντέχω; Μια µέρα µπορεί και να σπάσω σου το λέω, γιατί-ήµαρτον, Θεέ µου- καµιά φορά το ξεχνάς και ζητάς από τον άνθρωπο πιο πολλά κι από τους αγγέλους.»
παπα-Γιάνναρος,
 Αδερφοφάδες, 
Ν.Καζαντζάκης.

Το ξέρατε ότι η πρώτη δραχμή κόπηκε στο Μόναχο!

Στη φωτογραφία βλέπουμε τη Μισή δραχμη του 1842

Η πρώτη δραχμή κόπηκε στο Μόναχο  το 1833 ,αν και αναγράφεται ως έτος το 1832 . Ήταν αργυρή και έφερε στη μία όψη τη μορφή του Όθωνα και από την άλλη τον Βασιλικό θυρεό. Υποδιαιρέσεις της ήταν τα χάλκινα κέρματα των 1, 2, 5 και 10 λεπτών και πολλαπλάσιά της το αργυρό κέρμα των 5 δραχμών και τα χρυσά των 20 και 40 δραχμών. Όλες οι εκδόσεις της πρώτης δραχμής θεωρούνται σπάνιες και η σημερινή τους αξία υπερβαίνει τις 3.000 ευρώ .

Τα πρώτα χαρτονομίσματα

Κόπηκαν το 1841 από τη νεοσύστατη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ήταν αξίας 25, 50, 100 και 500 δραχμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανέγραφαν στη μία όψη τους ότι “Η παραποίησις τιμωρείται με δεσμά δια βίου”. Το πεντακοσάρικο που τότε διέθετε τεράστια αγοραστική δύναμη εκτυπώθηκε στο Παρίσι σε μόλις 600 τεμάχια κι από αυτά τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις τα 276. Η σημερινή συλλεκτική του αξία θεωρείται ανυπολόγιστη.

Οι τελευταίες δραχμές

Κυκλοφόρησαν το 2000 και ήταν μία σειρά νικέλινων κερμάτων αξίας 500 δραχμών σε 6 διαφορετικούς τύπους με αντίστοιχες Ολυμπιακές παραστάσεις. Επρόκειτο για αναμνηστικά κέρματα με αφορμή τους επερχόμενους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 , αλλά ήταν και κανονικής κυκλοφορίας. Τα περισσότερα από αυτά έχουν συγκεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό από έμπορους και συλλέκτες σε Ελλάδα και εξωτερικό, καθώς στο μέλλον αναμένεται ραγδαία αύξηση της αξίας τους. Τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν ήδη εξαντλημένα από τα μέσα του 2001 .

Ποια απ’ όλες τις φωνές να διαλέξεις;

Tι ευτυχία να μπορούσε ο Έλληνας να σεριανίζει στην Ελλάδα χωρίς ν’ ακούει φωνές, θυμωμένες, αυστηρές, από τα χώματα! Για έναν Έλληνα όμως το ταξίδι στην Ελλάδα καταντάει γοητευτικό κι εξαντλητικό μαρτύριο. Στέκεσαι σε μια πατημασιά ελληνικής γης και σε κυριεύει αγωνία: Μνήμα βαθύ, πατωσιές πατωσιές οι νεκροί, κι ανεβαίνουν παράταιρες φωνές και σε κράζουν, γιατί ό, τι μένει από το νεκρό, αθάνατο, είναι η φωνή του. Ποια απ’ όλες τις φωνές να διαλέξεις; Κάθε φωνή και ψυχή, κάθε ψυχή λαχταρίζει ένα σώμα δικό της, κι η καρδιά σου ακούει, ταράζεται και διστάζει να πάρει απόφαση, γιατί συχνά οι πιο αγαπημένες ψυχές δεν είναι πάντα κι οι πιο άξιες.


Νίκος Καζαντζάκης