Τα 13 πράγματα που δεν κάνουν οι ψυχικά δυνατοί άνθρωποι

Τι είναι αυτό που κάνει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες «ανθεκτικούς» και δυνατούς να ανταποκρίνονται σε οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους; Πολλά άρθρα κάνουν λόγο για τα κρίσιμα χαρακτηριστικά ψυχικής αντοχής που πρέπει να διαθέτει κάποιος, όπως για παράδειγμα επιμονή, αισιοδοξία και μια αλάνθαστη ικανότητα να κάνουν μέχρι και την αποτυχία… επιτυχία. Πέρα από τη σωματική δύναμη και την καλή κατάσταση υγείας που απαιτείται να έχει κανείς, η ψυχική και διανοητική δύναμη κρίνεται πιο σημαντικός παράγοντας, όπως αναφέρεται σε άρθρο στο περιοδικό Forbes.

Η σύγκρουση στη ψυχή, είναι φλεγμονή στο σώμα

Φλεγμονή είναι το σύνολο των τοπικών και συστηματικών μηχανισμών που ενεργοποιεί ο οργανισμός αντιδραστικά μετά από την επίδραση σε αυτόν διαφόρων βλαπτικών παραγόντων.Οι φλεγμονές διακρίνονται σε οξείες (διάρκειας λίγων ημερών) και σε χρόνιες (μεγαλύτερης διάρκειας)"

Η φλεγμονή είναι στην πραγματικότητα ένας «πόλεμος μέσα στο σώμα», όπου μια απειλητική υπεροπλίαεχθρικών στοιχείων (βακτηριδίων, ιών, τοξινών) αντιμετωπίζεται και καταπολεμάται από τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού.

Ψυχογενής νευρική ανορεξία: Όσα χρειάζεται να γνωρίζουμε - .: PsyHealth :.

 

 

Ατομα που πάσχουν από Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία αισθάνονται έντονο, μη δικαιολογημένο φόβο για το βάρος τους. Αρνούνται να διατηρήσουν το φυσιολογικό, για το ύψος και την ηλικία τους, βάρος το οποίο συχνά είναι κατά 15% κάτω από το φυσιολογικό...

Υπάρχουν πολλές πηγές πληροφόρησης για θέματα Διατροφικών Διαταραχών. Πολλές φορές όμως συναντώνται αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις με αποτέλεσμα περισσότερο να προκαλούν σύγχυση ή και απογοήτευση παρά να επιφέρουν ουσιαστική βοήθεια. Ωστόσο το ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.

Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία συγκεκριμένα, είναι η μοναδική ψυχιατρική διαταραχή που οδηγεί σε θάνατο, με ποσοστό θνησιμότητας 10%, η απλή αλλά ταυτόχρονα έγκυρη παρουσίασης της διαταραχής κρίνεται αναγκαία.

Η λέξη «ανορεξία» είναι παραπλανητική. Η Ψυχογενής Νευρική Ανορεξία δεν είναι διαταραχή της όρεξης αφού η όρεξη δεν προσβάλλεται παρά μόνο στην πορεία της νόσου. Πρόκειται, μάλλον, για διαταραχή στην αίσθηση της ταυτότητας και του εαυτού.

Γνωρίζοντας την Ψυχογενή Νευρική Ανορεξία

Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι σαν ναρκωτικό!

 

 

 

Ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι ζήτημα που διαρκεί μόλις ένα πέμπτο του δευτερολέπτου και η ευφορία που προκαλεί με φυσικό τρόπο στον ερωτευμένο, είναι ανάλογη με τη διέγερση που προκαλούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο οι χημικές ουσίες της κοκαΐνης, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η έρευνα επίσης ανακάλυψε ότι παράλληλα ενεργοποιούνται οι περιοχές του εγκεφάλου που έχουν σχέση με τη νόηση (άρα ίσως ο κεραυνοβόλος έρωτας να μην είναι και τόσο «τυφλός» τελικά!).
Η μελέτη (μετα-ανάλυση), υπό την καθηγήτρια ψυχολογίας και νευρολογίας Στέφανι Ορτίγκ του πανεπιστημίου Σίρακιουζ της Νέας Υόρκης, σε συνεργασία με ερευνητές του πανεπιστημίου της Δ. Βιρτζίνια και του πανεπιστημιακού ψυχιατρικού νοσοκομείου της Γενεύης, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό για ζητήματα σεξουαλικής ιατρικής “Journal of Sexual Medicine”, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ» και το “Science Daily”.

ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ….

Συντάκτρια: Ανθή Χαρέα. Επιμέλεια Αφύπνιση συνείδησης

Με τα μάτια ενός μικρού παιδιού ο κόσμος φαντάζει μαγικός..

Η ίδια η ζωή μοιάζει ένα τεράστιο θαύμα, όπου τα πάντα μέσα σε αυτή εξελίσσονται κατά ένα μαγικό και ανεξήγητο τρόπο.. Δεν έχει σημασία το πώς, σημασία έχει ότι συμβαίνουν όλα μαγικά.. Η φαντασία ενός μικρού παιδιού δεν γνωρίζει όρια.. Αρκεί που υπάρχει η μαγεία!!!

Μεγαλώνοντας όμως αυτή η υπέροχη αίσθηση που είχαμε οι περισσότεροι ως παιδιά, σιγά-σιγά αρχίζει να υποχωρεί και τη θέση της παίρνει η ζωή που όλοι ξέρουμε… Αυτή η σκληρή και άδικη με τα προβλήματα και τις αντιξοότητες της, που μας προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα..

Μια ζωή χωρίς ίχνος μαγείας!!


Μήπως όμως τελικά δεν είναι αυτή η αλήθεια που μάθαμε αλλά ζούμε σε μια πλάνη;; Κι αν μέσα στην παιδική φαντασία υπάρχει κάποια δόση αλήθειας;; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ;;


Κι όμως η μαγεία της ζωής υπάρχει όντως, ποτέ δεν χάνεται είναι πάντα “εδώ” για εμάς και περιμένει υπομονετικά για να την ενεργοποιήσουμε με το “μαγικό ραβδάκι” μας..

Μπορεί να μην δείτε νεράιδες και δράκους όπως φανταζόσασταν παιδία, αλλά θα έχετε τη δύναμη στα χέρια σας να αλλάξετε ριζικά την ζωή σας.. Να την μετατρέψετε στην ζωή των ονείρων σας, θα δείτε αυτά που ανέκαθεν επιθυμούσατε να εμφανίζονται μπροστά στα μάτια σας.. Τα όνειρα σας θα γίνονται πραγματικότητα.. ως δια μαγείας!!!

Δεν χρειάζεται να ξέρετε το πώς, χρειάζεται να ξέρετε μόνο τον τρόπο για να την φέρετε στη ζωή σας..

Και ο τρόπος “ακούει” στο όνομα «ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ»!!!

10 πράγματα που έμαθα όταν έπαψα να φωνάζω στα παιδιά μου

Στο άρθρο της που δημοσιεύθηκε στους New York Times με τίτλο “Shouting Is the New Spanking”,  η  Amy McCready, οικογενειακή σύμβουλος και ιδρύτρια του συμβουλευτικού site για γονείς Positive Parenting Solution μας εξηγεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, έχουν αντικαταστήσει  σήμερα το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο».

Οι γονείς σύμφωνα με την δόκτορα Μακ Κρίντι ταλαιπωρημένοι και με τα ενοχικά τους σύνδρομα γιγαντωμένα μέσα τους, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο να επιβληθούν στα παιδιά τους. Και ενώ για τους περισσότερους γονείς σήμερα είναι αυτονόητο ότι το ξύλο ανήκει στο παρελθόν ως παιδαγωγική μέθοδος, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους κάθε φορά που οι μικροί μπόμπιρες αδυνατούν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους. Και καταφεύγουν στις φωνές. Το αποτέλεσμα είναι οι ενοχές να γίνονται ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ. Αποτέλεσμα: Το μόνο που πετυχαίνουν οι γονείς με την υψωμένη φωνή είναι να εθίζονται τα παιδιά σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και φυσικά να συνεχίζουν ανενόχλητα. Αν μάλιστα οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, τότε υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα απόρριψης Πριν λοιπόν φωνάξετε ξανά σκεφτείτε ότι τώρα είστε σε θέση να τρομοκρατείτε μία ύπαρξη που αδυνατεί να σας αντιμετωπίσει, αλλά την ίδια στιγμή προετοιμάζετε το μελλοντικό «νευρικό και αγενή» γιο ή κόρη.

1. Όταν σταμάτησα να ουρλιάζω, ένιωσα καλύτερος άνθρωπος

Σταμάτησα να πηγαίνω για ύπνο με έναν κόμπο στο στομάχι, επειδή ένιωθα «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να ακούω από τα παιδιά μου «είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου». Σταμάτησα να νιώθω ενοχές επειδή ο σύντροφός μου με κοίταζε σα να ήμουν «η χειρότερη μαμά του κόσμου». Και η χειρότερη σύντροφος και η χειρότερη ερωμένη.

2. Τα παιδιά είναι το (μόνο) κοινό που θέλουμε να μας αποδέχεται

Όλες οι μαμάδες κρύβουμε μέσα μας ένα Δόκτωρ Τζέκιλ και έναν Κύριο Χάιντ. Μπροστά στους ξένους κάνουμε τις καλές και τις υπομονετικές, προκειμένου να μην μας κρίνουν αρνητικά  και όταν γυρίζουμε σπίτι γινόμαστε αληθινές μέγαιρες. Ωστόσο αυτό, από τη μια μπερδεύει τα παιδιά από την άλλη μπερδεύει εμάς τις ίδιες. Η συνέπεια στην συμπεριφορά δεν είναι μόνο καλό παράδειγμα για τα παιδιά αλλά θετικό και για εμάς τις ίδιες.

3. Τα παιδιά είναι παιδιά, αλλά επίσης είναι και άνθρωποι

Όπως εγώ, έτσι και τα παιδιά, έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Κάποιες μέρες είναι αξιαγάπητα, γλυκά και υπάκουα και άλλες είναι στριμμένα, ανόρεχτα και ανυπάκουα. Άλλωστε αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, είναι ότι τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν. Και έχουν δικαίωμα στο λάθος. Και κανείς δε θέλει να του ουρλιάζουν όταν κάνει λάθος. Εσείς θέλετε;

4.Δεν μπορώ να ελέγχω πάντα τις πράξεις των παιδιών μου, αλλά μπορώ πάντα να ελέγχω τις αντιδράσεις μου.

Αντί κάθε φορά που σκοντάφτω σε ένα lego, να του βάλω τις φωνές, μήπως να πάρω μια βαθιά ανάσα και να του επαναλάβω (για χιλιοστή φορά)….«δεν είπαμε να μαζεύουμε τα παιχνίδια μας;»

5. Τα ουρλιαχτά δεν «πιάνουν» 

Θα το έχετε διαπιστώσει και εσείς. Όταν ζητάτε κάτι με ευγένεια το αποκτάτε πολύ πιο εύκολα. Αντίθετα όταν ζητάτε κάτι με αγένεια, ο απέναντι σας αντιδράει αρνητικά. Επίσης συνήθως μαζί με την υστερία που μας πιάνει αρχίζουμε και κάνουμε πολύπλοκες τις εντολές μας προς τα παιδιά: «βιάσου, πιες το γάλα σου, δέσε τα κορδόνια σου, πάρε το μπουφάν σου, αργήσαμε…» Κανένα παιδί δε μπορεί να αποθηκεύσει τόσες εντολές. Και να τις ακολουθήσει βέβαια

6. Όταν σταματήσεις να φωνάζεις μπορεί να σου συμβούν υπέροχα πράγματα 

Όταν είσαι ήρεμος απολαμβάνεις σαφώς πιο έντονα τις όμορφες στιγμές. Ακόμη και το «μαμά σ’ αγαπώ» παίρνει μια άλλη διάσταση τότε. Θυμηθείτε τις στιγμές που βάζετε τα παιδιά για ύπνο. Αυτές είναι οι καλύτερες στιγμές της ημέρας και οι στιγμές που τα παιδιά μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τα πιο όμορφα συναισθήματα. Ξέρετε γιατί; Διότι τότε δεν ουρλιάζουμε. 

7. Κάποιες φορές το να σταματήσεις να φωνάζεις είναι μια πρόκληση, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό.

8. Πολύ συχνά το πρόβλημα βρίσκεται σε εμένα και όχι στα παιδιά μου

Είναι μια αλήθεια που συχνά οι μαμάδες τη βιώνουν και ως ενοχή: Φωνάζω στα παιδιά, γιατί είχα στρες στη δουλειά, γιατί «περιμένω περίοδο», ή γιατί με σύγχισε ένας οδηγός στο δρόμο. Φταίει κάποιος άλλος και την πληρώνει κάποιος άλλος. Πόσο άδικο είναι αυτό;

9. Όταν φροντίζω τον εαυτό μου με βοηθάει να μη φωνάζω

Όταν νιώθετε απίστευτα χαλαρωμένη από τη γιόγκα, όταν έχετε μόλις βγει από ένα ζεστό μπάνιο, όταν έχετε γυρίσει μόλις από το κομμωτήριο, ή από μια έξοδο με τις φίλες σας, έχετε προσέξει πως δεν έχετε όρεξη για φωνές; Απόλυτα φυσιολογικό. Όταν φροντίζετε μόνο τους άλλους και αφοσιώνεστε σε αυτούς ψυχή και σώμα, είναι φυσικό να έχετε νεύρα και κάποιες φορές να ξεσπάτε άσχημα. Όταν φροντίζετε και τον εαυτό σας είναι φυσικό να νιώθετε πιο ήρεμη, πιο χαλαρή και πιο αξιαγάπητη. Τα παιδιά σας θα συμφωνήσουν σ’ αυτό.

10. Όταν δε φωνάζω νιώθω υπέροχη

Εκτός από πιο ήρεμη, πιο αξιαγάπητη και πιο χαλαρή, νιώθω και πιο λαμπερή. Πηγαίνω για ύπνο χωρίς ενοχές και ξυπνάω πιο χαρούμενη. Νιώθω πιο όμορφη και πιο καλή. Και τα παιδιά μου το βλέπουν.   Και μ’ αγαπούν γι’ αυτό.

  imommy.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/05/10-pragmata-pou-ematha-otan-epapsa-na-fonazo-sta-paidia-moy/#ixzz2iCyEsD6m

Δείτε τον αντίκτυπο της αγάπης στον εγκέφαλο του παιδιού σε μια συγκλονιστική εγκεφαλική σάρωση

 

Tα παρηγορείτε για μια εκδορά στο γόνατο στη παιδική χαρά και τα καταφέρνετε να κοιμηθούν με ένα χαλαρωτικό νανούρισμα. Αλλά το να είστε μια στοργική, τρυφερή μητέρα, δεν ωφελεί μόνο στη συναισθηματική φροντίδα, αλλά παίζει και καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό του μεγέθους του εγκεφάλου του παιδιού σας, λένε οι επιστήμονες.

Συγκλονιστικό: Σύμφωνα με νευρολόγους η σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο εγκεφάλων έχει μια πρωταρχική αιτία – ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν τα παιδιά από τις μητέρες τους

35 φράσεις που πρέπει να πεις στη ζωή σου

Υπάρχουν κάποιες φράσεις  που πρέπει πραγματικά να λέγονται. Δεν είναι περίπλοκες. Δεν είναι ποίηση. Είναι απλές και  σύντομες προτάσεις με μεγάλη σημασία. 

35.  «Αναρωτιέμαι»

Κάντε μία στάση,  σκεφτείτε και αναρωτηθείτε αν αξιοποιείτε με τον καλύτερο τρόπο τον χρόνο σας.

34.  «Σήμερα ήταν μια καλή μέρα"

Αν μπορείτε να το πείτε  μια φορά, τότε μπορείτε να το πείτε ξανά. Και ξανά. Και ξανά.

33 . "Πιστεύω σε' αυτό."

Σ' ένα Θεό, ένα σχέδιο, μια εταιρεία, ένα πρόσωπο, μια ιδέα, πρέπει να πιστέψτε σε κάτι.

32. «Δεν είμαι τελειωμένος."

Μόνο εσείς θα  αποφασίσετε πότε ολοκληρώθηκε το έργο της ζωής σας.

31. "Ευχαριστώ που βοηθήσατε να γίνει πραγματικότητα"

Ευχαριστήστε όσους σας βοήθησαν να πετύχετε κάτι. Τις περισσότερες φορές κανείς δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα μόνος του.

30.  «Αρκετά"

Η Αληθινή Αξία του Δαχτυλιδιού

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού: Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;”

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: “Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως..” και ύστερα από μια παύση συνέχισε : “Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω.”

“Ε…μετά χαράς, δάσκαλε” είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.

Ο Άνθρωπος: λύκος ή πρόβατο;

Υπάρχουν πολλοί πού πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα.  Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι λύκοι. Και οι δυο πλευρές μπορούν να προβάλουν γερά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους.

O ι άνθρωποι είναι «πρόβατα»;

Εκείνοι πού προτείνουν ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα, δεν έχουν παρά νατονίσουν το ότι οι άνθρωποι εύκολα επηρεάζονται για να κάνουν αυτό πού τούς λένε, έστω και αν αυτό είναι κακό για τούς ίδιους τούς εαυτούς τους.

'Ότι ακολουθούν τούς ηγέτες τους σε πολέμους πού δεν τούς προσφέρουν τίποτε άλλο από καταστροφή. Ότι πιστεύουν σε κάθε είδους ανοησία αν τούς την παρουσιάσουν αρκετά έντονα και αν υποστηρίζεται από δύναμη - από τις γεμάτες τραχύτητα απειλές των παπάδων και των βασιλιάδων μέχρι τις ήπιες φωνές κρυφών και φανερών υποκινητών.
Φαίνεται ότι στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι είναι μισοξύπνια παιδιά πού δέχονται εύκολα επιδράσεις, όντας πρόθυμα να παραδώσουν τη βούληση τους σ' οποιοδήποτε τούς μιλήσει με φωνή αρκετά απειλητική η αρκετά γλυκιά για να τούς επιβληθεί. Πραγματικά, εκείνος πού έχει μια πεποίθηση τόσο στερεή ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την αντίθεση τού πλήθους, αποτελεί περισσότερο την εξαίρεση παρά τον κανόνα, μια εξαίρεση πού συνήθως την εμπαίζουν ο ί σύγχρονοί του και τη θαυμάζουμε αιώνες αργότερα.

Σ' αυτήν ακριβώς την υπόθεση - ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι πρόβατα - εδραίωσαν τα συστήματά τους οι ιεροεξεταστές και οι δικτάτορες. Και ακόμη , αυτή ακριβώς η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα και γι αυτό χρειάζονται ηγέτες να παίρνουν αποφάσεις γι' αυτούς, έκανε τους ηγέτες να πιστεύουν ειλικρινά ότι εκπληρώνουν ένα ηθικό καθήκον - ακόμα και τραγικό - όταν δίνουν στον άνθρωπο αυτό πού χρειάζεται: αν γίνονται δηλαδή αυτοί ηγέτες και τον απαλλάσσουν από το φορτίο της ευθύνης και της ελευθερίας.

Η απόλυτη ευτυχία έρχεται δυο φορές στη ζωή μας - Σε ποιες ηλικίες

Δύο ευκαιρίες έχουμε για να αγγίξουμε την απόλυτη ευτυχία στη ζωή....
Σύμφωνα με έρευνα, που θα δημοσιευθεί από το London School of Economics, τα δύο πιο ευτυχισμένα χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου είναι στην ηλικία των 23 και των 69 ετών.
Για την έρευνα συγκρίθηκαν τα επίπεδα ευτυχίας 23.161 Γερμανών, ηλικίας 17-85.
Οι περισσότεροι δήλωσαν ότι έφτασαν στο ύψιστο επίπεδο ευτυχίας στα 23 τους και στα 69 τους.
Σύμφωνα με την μελέτη, ο άνθρωπος στην ηλικία των 23 κάνει όνειρα, σχεδιάζει τη ζωή του και έχει μεγάλες προσδοκίες και όρεξη για ζωή, γεγονός που τον κάνει ευτυχισμένο.
Τα επίπεδα της ευτυχίας πέφτουν κατά πολύ γύρω στα 55, όταν οι άνθρωποι κάνουν έναν απολογισμό της ζωής τους και εστιάζουν περισσότερα σε όσα δεν κατάφεραν να κάνουν.
Ωστόσο, μετά τα 60 τα επίπεδα της ευτυχίας αρχίζουν να βρίσκονται σε σταθερή άνοδο, καθώς οι άνθρωποι αρχίζουν να αποδέχονται τη ζωή τους και όσα κατάφεραν να κάνουν. Τα επίπεδα της ευτυχίας αρχίζουν πάλι να μειώνονται μετά τα 70.
«Οι άνθρωποι στα 50 τους μπορούν να μάθουν από τους ηλικιωμένους, οι οποίοι αισθάνονται λιγότερη λύπη. Θα πρέπει να προσπαθήσουν να μην απογοητεύονται για τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους» τονίζεται στην έρευνα.

Parapona-Rodou

Η μεγαλύτερη εξάρτηση είναι η εξάρτηση που έχουμε από κάποιους ανθρώπους...

Η μεγαλύτερη εξάρτηση είναι η εξάρτηση που έχουμε από κάποιους ανθρώπους...

κανείς δεν μπορεί να ζήσει μόνος του στην ζωή.... άλλο όμως να έχεις ανθρώπους δίπλα σου και άλλο να εξαρτάσαι από αυτούς... τίποτα δεν είναι σίγουρο στην ζωή και τίποτα δεν μας ανήκει...

Όταν εξαρτώμαστε από κάποιον άλλον... κατά βάθος νιώθουμε πως μας ανήκει.... και εκεί είναι το μεγαλύτερο λάθος μας... προτιμώ να σκέφτομαι τους ανθρώπους δίπλα μου περισσότερο σαν βοηθούς στο δύσκολο... κάποιες φορές έργο της ζωής μου... παρά σαν κτήματά μου.

Ας μην ξεχνάμε πως ότι και να νιώθουμε για κάποιον... κάποιες φορές (αν όχι τις περισσότερες)... δεν είναι αμοιβαίο και με το να εξαρτώμαστε από αυτούς ...και να τους δείχνουμε αυτή μας την εξάρτηση...έχουμε λιγότερες πιθανότητες να το κάνουμε αμοιβαίο....

Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για να κάνουμε κάποιον να νιώσει για εμάς ότι νιώθουμε εμείς για εκείνον.

Ίσως να μην είναι καν εφικτό κάτι τέτοιο.

Η ψυχολογική αίσθηση της ηλικίας. Πότε γερνάμε πραγματικά;

Σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεπεράσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως ο καρκίνος, συχνά παρατηρείται μία ιδιαίτερα αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή.

Συχνά παρατηρούμε τη διαφορετική στάση των ανθρώπων απέναντι σε εορτές που συμβολίζουν το πέρασμα του χρόνου (γενέθλια, πρωτοχρονιά, επέτειοι). Άλλοι νιώθουν ικανοποίηση, ενώ σε άλλους ανθρώπους φέρνουν μελαγχολική διάθεση.

Ο φόβος του χρόνου που περνά, δεν είναι κάτι παράλογο, καθώς ο άνθρωπος είναι ένα ον που έχει συνείδηση του τέλους της ύπαρξής του. Παρόλα αυτά, πολλοί άνθρωποι εστιάζουν σε αυτό το τέλος, χάνοντας την ουσία της ύπαρξής τους.

Αντίθετα, βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι σε μεγάλη ηλικία παραμένουν υπερδραστήριοι. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν σε αυτούς τους τελευταίους υπάρχει κάποιο κοινό χαρακτηριστικό που καθορίζει τη στάση τους απέναντι στη ζωή.

Σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεπεράσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως ο καρκίνος, συχνά παρατηρείται μία ιδιαίτερα αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί αρχίζουν να εστιάζουν περισσότερο στο να εκμεταλλευτούν δημιουργικά τον προσωπικό τους χρόνο, την επαφή με άλλους ανθρώπους, και λιγότερο σε ότι θεωρούσαν μέχρι το σημείο εκείνο ως υποχρέωσή τους απέναντι στους ” άλλους ”.

Η ατελείωτη διεκδίκηση των υλικών αγαθών, τους φαντάζει πλέον μάταιη και σπατάλη χρόνου, η οποία δεν προσφέρει ψυχική ικανοποίηση. Οι ατελείωτες ώρες εργασίας, οι οποίες μπορεί να τους στερούσαν τον χρόνο με την οικογένειά τους, μάταιες.

Οι άνθρωποι αυτοί, ακόμη και μεγάλης ηλικίας, συχνά παρουσιάζουν μία δεύτερη νεότητα και δραστηριοποίηση σε πολλούς τομείς ενδιαφερόντων.

Το συναίσθημα στη ζωή μας

Από την εποχή του Διαφωτισμού και πολύ παλιότερα έχει δοθεί τεράστια προτεραιότητα στην λογική και στον νου. Μάλιστα, έχει διατυπωθεί και η άποψη ότι ?εμπόδιο της λογικής είναι το συναίσθημα?. Έτσι, συναίσθημα και λογική νοούνται ως δυο ξεχωριστές λειτουργίες του ανθρώπου. Σύμφωνα με ευρήματα της νευροεπιστήμης, όμως, ο εγκέφαλος δεν διαχωρίζει την σκέψη από το συναίσθημα.

Συναίσθημα και γνωστικό κύκλωμα είναι αλληλένδετα και μαζί με το σώμα βρίσκονται σε αλληλεπίδραση. Έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι που έχουν καλή επαφή με το συναίσθημά τους και το εκφράζουν είναι πιο υγιείς από αυτούς που το παραβλέπουν.

Άρθρο του Μάριου Πλωρίτη. Παρόλο που γράφτηκε πριν πέντε χρόνια, παραμένει επίκαιρο.

 

H ΔΕΙΝΗ πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση που ανεμοδέρνει το πλεούμενο «Ελλάδα», παρακινεί έναν «πολύπαθο» (όπως αυτοχαρακτηρίζεται) αναγνώστη ν' αναρωτηθεί και να ρωτήσει: «Μα γιατί, τελοσπάντων, αυτό το Κράτος (με κεφαλαίο) μας ταλαιπωρεί και μας ξεζουμίζει τόσο λυσσαλέα, με τόσους τρόπους και με τόση αναλγησία;»

H απάντηση είναι πολύ απλή: Μα ακριβώς επειδή είναι το Κράτος. Και κράτος θα πει δύναμη, κυριαρχία οργανωμένη πάνω στο σύνολο των πολιτών.

H τραγική ειρωνεία είναι πως αυτή η κυριαρχία όχι μόνο ασκείται με τη σιωπηρή συγκατάθεση των τελευταίων, αλλά και πως τη λειτουργία της, τα υλικά μέσα της και τα έμψυχα όργανά της τα πληρώνουν οι κυριαρχούμενοι. Ο πολίτης-θύμα αμείβει τον θύτη-κράτος, και συντηρεί οικονομικά τα εργαλεία και τη διαδικασία της θυσίας - το θήραμα οπλίζει τον κυνηγό του και το σφάο αρματώνει τον σφαγέα του.

Και αν τυχόν το θύμα απαυδήσει κάποτε και εξεγερθεί κατά του θύτη, τότε αντιμετωπίζεται και στιγματίζεται και καταπολεμάται σαν εχθρός του κράτους και πολέμιος του κοινωνικού συνόλου, και «πατάσσεται» με τη βία (που ο ίδιος του έχει προμηθεύσει) γι εν ονόματι του νόμου και της τάξεως και του γενικού συμφέροντος...

ΣΤΑ μέσα του 16ου αιώνα, ο Etienne La Boetie, αδερφικός φίλος του Montaigne, είχε γράψει ένα από τα πιο πύρινα δοκίμια κατά της τυραννίας με τον τίτλο «Για την εθελοδουλεία» («Pour la servitude volontaire»), όπου αναρωτιόταν: «Πώς γίνεται τόσοι άνθρωποι... τόσα έθνη να υποκύπτουν σ' έναν μόνο τύραννο, που δεν έχει άλλη δύναμη από εκείνη που του δίνουν; Που δεν έχει τη δυνατότητα να τους βλάψει, εκτός από τη δική τους επιθυμία να τον υπομείνουν. Που δεν θα μπορούσε να κάμει κακό άλλο, εκτός από εκείνο που θέλουν οι ίδιοι να δέχονται, αντί να του αντισταθούν».

Από όλες τις τυραννίες στον κόσμο, εκείνη που επιβάλλεται

«Από όλες τις τυραννίες στον κόσμο, εκείνη που επιβάλλεται για το καλό των θυμάτων της, είναι ίσως η πιο καταπιεστική, η πιο βάρβαρη. 

Μπορεί να είναι καλύτερα να ζει κάποιος υπό την τυραννία κλεφτών βαρόνων, πάρα υπό την τυραννία παντοδύναμων που δεν παύουν ποτέ να κηρύττουν πως ό,τι κάνουν, είναι για ηθικούς λόγους. Η βαρβαρότητα ενός βαρόνου κλέφτη μπορεί κάποιες φορές να «κοιμάται», η απληστία του μπορεί κάποια στιγμή να κορεστεί. 

Αλλά, εκείνοι που μας βασανίζουν «για το καλό μας», θα μας βασανίζουν χωρίς τέλος, διότι το πράττουν αυτό με την έγκριση της συνείδησής τους.»

~ C.S.Lewis, (1898-1963), Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής και ακαδημαικός

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζ

10 σημαντικές φράσεις ψυχολογίας

 

Οι παρακάτω φράσεις είναι μια εξαιρετική πηγή σοφίας, έμπνευσης, αλλά και πρακτικών συμβουλών.

1. «Ξέρουμε τι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι θα μπορούσαμε να είμαστε." Οφηλία στον Άμλετ

Ο Σαίξπηρ έγραψε την παραπάνω φράση. Τι θα μπορούσαμε να είμαστε;  Γνωρίζουμε την σημερινή ταυτότητά μας, αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε όπως θα θέλαμε να είμαστε. Η άποψη ότι δεν υπάρχουν όρια για τις δυνατότητές μας είναι πράγματι θαυμάσια και θα μπορούσε να είναι οδηγός στην ζωή μας.

2. «Δεν απέτυχα. Έχω βρει 10.000 πράγματα που δεν λειτουργούν." Thomas Edison 1847-1931

Η επιμονή, αντί για την απογοήτευση, είναι το κλειδί της επιτυχίας. Θεωρώντας την αποτυχία σαν μία προσπάθεια που "δεν πέτυχε", θα μας βοηθήσει να μην τα παρατήσουμε μέχρι να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.

3. «Τα μεγάλα πνεύματα πάντα αντιμετωπίζουν βίαιες αντιδράσεις από υποδεέστερα μυαλά ». Άλμπερτ Αϊνστάιν, (1879-1955)

Η φράση του Αϊνστάιν μας θυμίζει να μένουμε σταθεροί στο όραμά μας, ακόμα και όταν συναντούμε αντίσταση και αντιδράσεις.

4. «Είμαστε έτσι φτιαγμένοι, ώστε να λαμβάνουμε έντονη απόλαυση από την αντίθεση, και πολύ μικρή απόλαυση από την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων."  Sigmund Freud (1856-1939)

10 μαθήματα ζωής από τον Αϊνστάιν

Όπως από κάθε ιδιοφυή άνθρωπο, έτσι και από τον Αϊνστάιν μπορούμε να μάθουμε πολλά.

1. Ακουλουθήστε την περιέργεια σας. «Δεν έχω κανένα ξεχωριστό ταλέντο. Απλά είμαι παθιασμένα περίεργος.»

2. Η επιμονή είναι ανεκτίμητη. «Δεν είναι το ότι είμαι τόσο έξυπνος. Απλά πολεμώ τα προβλήματα μου περισσότερο.»

3. Συγκεντρωθείτε στο παρόν. «Όποιος άντρας μπορεί να οδηγήσει με ασφάλεια, φιλώντας ταυτόχρονα ένα όμορφο κορίτσι, απλά δεν δίνει στο φιλί την προσοχή που του αξίζει.»

4. Η φαντασία είναι ισχυρή. «Η φαντασία είναι τα πάντα. Είναι η προεπισκόπηση των ανερχόμενων γεγονότων της ζωής. Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση.»

5. Κάντε λάθη. «Αυτός που δεν έχει κάνει λάθη, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ κάτι καινούργιο.»

6. Ζήστε τη στιγμή. «Ποτέ δεν σκέφτομαι το μέλλον – έρχεται αρκετά σύντομα.»

ψυχολογικό τεστ: οι πόρτες

Τα ψυχολογικά τεστ είναι μια μορφή παιχνιδιού, τα οποία όμως δείχνουν σοβαρά χαρακτηριστικά του ατόμου που το κάνει. Ανάλογα με την ικανότητα ή τις γνώσεις του εξεταστή, το τεστ μπορεί να εντρυφήσει ακόμα και στα πιο εσώψυχα του ανθρώπου.

Ο τρόπος που λειτουργούν τα τεστ είναι πολύ απλός. Απευθύνουμε μια ερώτηση με τέτοιον τρόπο, ώστε ο συνειδητός νους να μην μπορεί να την απαντήσει. Οι ερωτήσεις έχουν δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να απευθύνονται κατευθείαν στο υποσυνείδητο και εκείνο ανενόχλητο από τον έλεγχο του συνειδητού νου, να απαντάει.

Το παρακάτω τεστ είναι πολύ απλό αλλά και αρκετά ενδιαφέρον.

Η ερώτηση είναι: