Ν.Καζαντζάκης.

«Ευχαριστώ Σε,Θεέ µου» µουρµούριζε «Ευχαριστώ Σε, γιατί μ'έβαλες σ'ένα τέτοιο επικίντυνο πόστο να πολεµώ ·όλους τους αγαπώ, κανένας δε µε αγαπάει, µα αντέχω. Μα µην παρατεντώνεις το σκοινί, Χριστέ µου, άνθρωπος είµαι, δεν είµαι βουβάλι µήτε άγγελος, είµαι άνθρωπος, ως πότε θ'αντέχω; Μια µέρα µπορεί και να σπάσω σου το λέω, γιατί-ήµαρτον, Θεέ µου- καµιά φορά το ξεχνάς και ζητάς από τον άνθρωπο πιο πολλά κι από τους αγγέλους.»
παπα-Γιάνναρος,
 Αδερφοφάδες, 
Ν.Καζαντζάκης.

Οι 200 τούρκικες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και δεν το ξέρουμε [λίστα]

Καθημερινά χρησιμοποιούμε πολλές δεκάδες λέξεις οι οποίες είναι τουρκικές και έχουν παρεισφρύσει στη γλώσσα μας χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή τους και την αντίστοιχη ελληνική έννοια.

Γράφει ο συγγραφέας Νίκος Σαραντάκος στο ιστολόγιό του sarantakos.wordpress.com:

Οι λέξεις του καταλόγου είναι 220 αλλά δύο από αυτές (μπόρα και ταπί) δεν έχουν τουρκική προέλευση, επομένως ο κατάλογος κανονικά έχει 218 λέξεις -το άφησα 220 στον τίτλο για να είναι πιο στρογγυλό. Όταν λέμε “τουρκική προέλευση” συνυπολογίζουμε και την απώτερη αραβική ή περσική προέλευση των λέξεων.

Βέβαια, λείπουν πολλές λέξεις που λέμε συχνά, αλλά αφού ο συντάκτης ήθελε να διαλέξει περίπου 200 λέξεις, κάποιες έπρεπε να αφήσει έξω. Μοιραία προκύπτει το ερώτημα, πόσα είναι τα τουρκικά δάνεια της ελληνικής γλώσσας ή (αν δεν μας ενοχλεί η ανακρίβεια), “πόσες είναι οι τουρκικές λέξεις της ελληνικής γλώσσας”. Δεν είναι εύκολες τέτοιες μετρήσεις, γιατί υπάρχουν λέξεις ξεχασμένες και λέξεις ζωντανές, όπως επίσης υπάρχουν αρχικές λέξεις και παράγωγες-σύνθετες λέξεις. Για παράδειγμα, από τη λέξη ‘γλέντι’ έχουμε και το ρήμα γλεντάω, έχουμε τον γλεντζέ και τη γλεντζού, που μας δίνουν το επίθετο ‘γλεντζέδικος’ και το επίρρημα ‘γλεντζέδικα’. Έχουμε το υποριστικό “γλεντάκι”, ενώ στον Μπαμπινιώτη υπάρχει και ο ημιλόγιος τύπος ‘γλεντιστής’. Έχουμε τέλος και τον γλεντοκόπο, το γλεντοκόπι ή γλεντοκόπημα, το ρήμα γλεντοκοπώ. Η μια “αρχική” λέξη δίνει δώδεκα μαζί με τα παράγωγά της. Δεν είναι όλες τόσο παραγωγικές, αλλά κάποιες είναι περισσότερο.

Πλάι σε κάθε “τούρκικη” λέξη, ο αρχικός συντάκτης δίνει, σε παρένθεση, ένα συνώνυμο ή μια εξήγηση με “αμιγώς ελληνικές” λέξεις. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι μπορούμε να αντικαταστήσουμε τις “τούρκικες” λέξεις με τις “εγχώριες”, όπως επιχείρησαν κάποιοι σε ένα μαζικό ηλεμήνυμα, που χρησιμοποιεί αυτόν τον κατάλογο λέξεων, και που το κοροϊδεύει δεόντως ο Γιάννης Χάρης σε πρόσφατο σχόλιό του, δίνοντας μερικά παραδείγματα τέτοιας (υποθετικής και αγλωσσολόγητης) αντικατάστασης:

«Το βράδυ τρώω μόνο ένα πηγμένο γάλα» (γιαούρτι)

«Θα μας τρελάνουν πάλι οι ετησίες άνεμοι» (μελτέμια)

«Κάναμε πολλή ευδιαθεσία χτες στου Νίκου» (κέφι)

«Με τη ζέστη ένα υδροπεπόνι είναι ό,τι πρέπει» (καρπούζι)

«Οι φοιτητές στη Λάρισα πήγαν από πύραυνο» (μαγκάλι)

«Τον κοιτούσε κι έτρεχαν τα πυκνόρρευστα διαλύματα ζάχαρης» (σιρόπια)

Λοιπόν, οι 218 (220-2) τουρκικής προέλευσης λέξεις του καταλόγου είναι:

87% των ανθρώπων εκπέμπουν αρνητική ενέργεια... ΕΣΥ;;;

Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι σ' ένα συλλογικό επίπεδο συνειδητότητας γι' αυτό η ενεργειακή συχνότητα ( σκέψεις, συναισθήματα ) καθενός από μας επηρεάζει όλους μας.

Επιστημονικές έρευνες έχουν υπολογίσει την ενεργειακή συχνότητα κάθε μεμονωμένου ατόμου όπως επίσης και τη συχνότητα μεγάλων ομάδων ανθρώπων.

Οι άνθρωποι που λειτουργούν μέσα από ανώτερα επίπεδα ενέργειας ασκούν ενδυναμωτική επίδραση στο σύνολο. Αντίθετα εκείνοι που λειτουργούν σε κατώτερα επίπεδα, η επίδρασή τους είναι αποδυναμωτική.

Ας δούμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ των δυο: