Τροφοδότηση με σιρόπι

Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται : όταν μειωθούν σημαντικά τα αποθέματα τροφής και τα μελίσσια κινδυνεύουν από λιμοκτονία. για να εξασφαλιστεί  η επιτυχία μιας επέμβασης, όπως είναι η εισαγωγή βασίλισσας, η συνένωση, η βασιλοτροφία κ.λ.π. όταν πρέπει το μελίσσι να διεγερθεί ώστε να εκθρέψει περισσότερο γόνο ή να κτίσει κηρήθρες. Προετοιμασία σιροπιού : Για να έχει το σιρόπι που παρασκευάζεται περιεκτικότητα 60% περίπου σε ζάχαρη δεν να μην κρυσταλλώνει εύκολα, μπορεί να παρασκευαστεί με τους παρακάτω τρόπους: τοποθετείται ζάχαρη μέχρι τα 7/8 του δοχείου, διαλύεται με ποσότητα ζεστού νερού και συμπληρώνεται το δοχείο με νερό μέχρι τα χείλη. τοποθετείται η ζάχαρη, σημειώνεται μ' ένα μαρκαδόρο το ύψος της ζάχαρης και προστίθεται ζεστό νερό με ταυτόχρονη ανάδευση, τόσο, όσο το σιρόπι να φθάσει το ύψος του σημαδιού που έγινε με το μαρκαδόρο.  Πλεονεκτήματα : με το σιρόπι δεν μεταδίδονται ασθένειες. αποτελεί εύκολη, γρήγορη, οικονομική και αποτελεσματική λύση. Προβλήματα που δημιουργεί η τροφοδότηση με σιρόπι: με την τροφοδότηση με σιρόπι οι φρουροί μέλισσες δημιουργούν την εντύπωση ότι ‘μπαίνουν’ στην κυψέλη ρευστές τροφές, δηλαδή ότι υπάρχει νεκταροέκκριση. Έτσι αλλάζει η συμπεριφορά τους προσέχουν λιγότερο την είσοδο της κυψέλης, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται λεηλασίες στο μελισσοκομείο. οι μέλισσες γίνονται εύκολα λεηλάτριες, γιατί καθώς νομίζουν ότι υπάρχει έξω νεκταροέκκριση βγαίνουν από την κυψέλη για να συλλέξουν τροφές, ενώ δεν υπάρχουν.  σε χαμηλές θερμοκρασίες, οι μέλισσες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν αμέσως το σιρόπι με αποτέλεσμα να ξινίζει και να προκαλεί δυσεντερία στις μέλισσες. όταν υπάρχει στη φύση μια καλή νεκταροέκκριση, οι μέλισσες δεν λαμβάνουν πρόθυμα το σιρόπι από τον τροφοδότη. Προφυλάξεις : η τροφοδότηση να γίνεται το σούρουπο. να χρησιμοποιούνται τροφοδότες που δίνουν λίγο-λίγο το σιρόπι. να μην χορηγούνται μεγάλες ποσότητες σιροπιού σε μικρά μελίσσια. το σιρόπι να είναι χλιαρό (η μυρωδιά του ζεστού σιροπιού διεγείρει τις λεηλάτριες μέλισσες). η τροφοδότηση να γίνεται νωρίς το φθινόπωρο, όταν οι μέλισσες μπορούν να συμπυκνώσουν το σιρόπι. η είσοδος των κυψελών να γίνεται μικρότερη να μη δίνεται στις μέλισσες καφέ ζάχαρη ή μελάσα, γιατί είναι τοξικές στο σιρόπι, να μην προστίθεται ξύδι, κιτρικό, ταρταρικό ή οποιοδήποτε άλλο οξύ κατά τη θέρμανση. Όταν η κοινή σουκρόζη (σακχαρόζη) θερμανθεί παρουσία οξέος υδρολύεται και διασπάται σε φρουκτόζη και γλυκόζη.  Συγχρόνως όμως παράγονται και ενώσεις τοξικές για τις μέλισσες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν δυσεντερία ή και θάνατο ακόμα

πηγη http://www.melissokomia.gr