LIFEVIEW 888: ΓΝΩΜΙΚΑ

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΝΩΜΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Μενέλαος Λουντέμης Το απλυτο κορμί....

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Τα µόνα όρια που συναντάμε στη ζωή μας είναι εκείνοι που επιβάλλουμε στον εαυτό μας. Sonia Ricotti

Τα µόνα όρια που συναντάμε στη ζωή μας είναι εκείνα που επιβάλλουμε στον εαυτό μας.

Sonia Ricotti

Paulo Coelho H σκοτεινότερη ώρα

H σκοτεινότερη ώρα είναι πάντα αυτη που εϊναι πριν από την άφιξη του ήλιου.

Paulo Coelho
Φωτογραφία: L’ora più buia è sempre quella che precede l’arrivo del sole.

Paulo Coelho

Φωτογραφία: L’ora più buia è sempre quella che precede l’arrivo del sole.

Paulo Coelho

Εφευρετικότητα είναι να δούμε την ευκαιρία όπου άλλοι δεν βλέπουν.

Enrico Mattei

Αλκυόνη Παπαδάκη Εγώ την τρέλα μου

Εγώ την τρέλα μου την φοράω καπέλο, μεγάλε. Δεν την αφήνω να μου γίνει θηλιά. Κι όσο για την παράγκα μου, μόλις δω πως πιάνει κοριούς, ανάβω ένα σπίρτο και την καίω. Δεν το ‘χω για τίποτα. ‘’Πόσο κάνει;’’ Λέω στη μοίρα μου. Τι χρωστάω; Τόσο… Μου λέει. Παρ’ τα και δίνε του. Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα.

Αλκυόνη Παπαδάκη

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Γιάννης Ρίτσος – Ύστατος οβολός

Δύσκολες ώρες, δύσκολες στον Τόπο μας…
Κι’ αυτός περήφανος,
γυμνός, ανυπεράσπιστος, ανήμπορος, αφέθηκε να τον βοηθήσουν…

Εγγράψαν υποθήκες πάνω του· πήραν δικαιώματα· αξιώνουν·
μιλάνε για λογαριασμό του· του ρυθμίζουν την ανάσα, το βήμα·
τον ελεούν· τον ντύνουν μ’ άλλα ρούχα, ξέχειλα, χαλαρωμένα·
του σφίγγουν μ’ ένα καραβόσκοινο τη μέση…

Εκείνος μέσα στα ξένα ρούχα, ούτε μιλάει κι ούτε πια χαμογελάει,
μη και φανεί που ανάμεσα στα δόντια του κρατάει, ως και την ώρα του ύπνου,σφιχτά-σφιχτά.
Σαν ύστατο οβολό του – μόνο τώρα βιος του –
γυμνό απαστράπτοντα κι ανένδοτο: το θ ά ν α τ ό του

Γιάννης Ρίτσος – Ύστατος οβολός

Χόρχε Μπουκάι Ο Δρόμος των Δακρύων -Αποδεσμεύσου για να Ζήσεις

Χόρχε Μπουκάι: Αποδεσμεύσου για να Ζήσεις

Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και επιχειρούσε μια πολύ δύσκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη χιονόπτωση. Πέρασε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά το βουνό, πράγμα που κάνει την αναρρίχηση ακόμη πιο δύσκολη. Δεν θέλει, όμως, να γυρίσει πίσω, κι έτσι, όπως μπορεί, με μεγάλη προσπάθεια και θάρρος, συνεχίζει την αναρρίχηση, συνεχίζει να σκαρφαλώνει στο απόκρημνο βουνό. Μέχρι που κάποια στιγμή, ίσως από κακό υπολογισμό, ίσως γιατί η κατάσταση ήταν πραγματικά δύσκολη, πάει να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του

Διαβάστε περισσότερα »

Προσευχηθείτε να περάσει αυτό το σύ.. Νικηφόρος Βρεττάκος

Προσευχηθείτε να περάσει αυτό το σύννεφο που πάει να γίνει πεπρωμένο μας..

Νικηφόρος Βρεττάκος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Τ. Λειβαδίτης

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν τα μαλλιά σου δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη : Ειρήνη
σα να γράφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό, να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει, εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τ. Λειβαδίτης